Substancje słodzące

Substancje słodzące to dodatki do żywności stosowane do nadania słodkiego smaku lub stosowane w słodzikach stołowych. Są to związki, które mają słodki smak i nie zawierają kalorii bądź związki, których smak słodki jest na tyle intensywny, że w produktach spożywczych można je stosować w stężeniach na tyle niskich, aby nie przyczyniły się znacząco do ogólnej kaloryczności produktów końcowych. Większość niskokalorycznych substancji słodzących jest kilkaset razy słodsza niż cukier stołowy, co oznacza, że dodanie nawet bardzo małej ilości substancji jest wystarczające do osiągnięcia efektu słodzącego. Niska kaloryczność produktów słodzonych tymi substancjami powoduje, że są one powszechnie stosowane w produktach przeznaczonych dla osób dbających o szczupłą sylwetkę.  Natomiast nieobecność lub niska zawartość cukru w tych produktach powoduje, że są one wybierane przez osoby dbające o zdrowie swoich zębów oraz konsumentów cierpiących na cukrzycę.

Substancje słodzące są bezpiecznie wykorzystywane już od ponad 100 lat.

 

Przykładowe substancje słodzące to: acesulfam K, aspartam , cyklaminian, sukraloza czy glikozydy stewiolowe (potocznie stewia).

 

Produkty żywnościowe zawierające substancje słodzące powinny w oznakowaniu zawierać informację „zawiera substancje słodzące” umieszczoną obok nazwy produktu. Analogicznie, jeżeli produkt zawiera dodatek cukru (cukrów) i substancji słodzących, oznakowanie powinno zawierać komunikat „zawiera cukier (cukry) i substancje słodzące”.