Ale, tak jak w przypadku innych składników odżywczych, potrzebny jest umiar.

Cukry są naturalnie występującymi w przyrodzie składnikami pokarmowymi. Wszystkie rośliny, z których produkuje się środki spożywcze, w tym owoce, warzywa czy zboża, zawierają naturalnie obecne cukry. Cukry są również naturalnie obecne w mleku i jego przetworach, czy w miodzie.

Cukry proste, jak i złożone są głównym i najłatwiej dostępnym źródłem energii, służącym do utrzymywania stałej temperatury ciała, pracy narządów wewnętrznych oraz do wysiłku fizycznego. Co istotne, glukoza jest pokarmem dla naszego mózgu. Właśnie dlatego minimalna ilość węglowodanów niezbędnych dla organizmu człowieka jest zdeterminowana przez zapotrzebowanie komórek mózgowych na glukozę.

Cukier sam w sobie nie jest czynnikiem rozwoju chorób dietozależnych. Spożywany w odpowiednich ilościach nie powoduje otyłości czy cukrzycy. Nadwaga jest problemem kompleksowym, przede wszystkim wynikającym ze złego stylu życia: niewłaściwego sposobu odżywiania i braku ruchu.

Cukry, tak jak każdy inny składnik odżywczy czy produkt żywnościowy, mogą stanowić część zróżnicowanej diety, ale tylko wtedy, gdy spożywane są z umiarem i zgodnie z indywidualnymi potrzebami fizjologicznymi człowieka.

Należy pamiętać, że dla utrzymania prawidłowej masy ciała istotny jest prawidłowy bilans pomiędzy ilością spożytych a spalonych kalorii. Dlatego też całkowita ilość pożywienia musi być dostosowana do indywidualnego zapotrzebowania na energię, które zależy m.in. od płci, wieku i trybu życia, poziomu aktywności fizycznej.